Zastosowanie promieniowania UVB w terapii światłem słonecznym
Popularna witamina D to rozpuszczalny w tłuszczach organiczny hormon steroidowy, odpowiadający za gospodarkę wapniowo-fosforanową w organizmie i za układ kostny. Dorosły człowiek posiada ponad 200 kości o łącznej wadze wynoszącej około 10 kilogramów u kobiet oraz 12 kg u mężczyzn.
Witamina D wykorzystywana jest przede wszystkim przy profilaktyce i leczeniu takich schorzeń jak krzywica, ostelmacja (rozmiękanie kości) i osteoporoza (zrzeszotnienie kości). Wspiera także układ odpornościowy, wspomaga pracę mięśni.
Ważne dla człowieka formy witaminy D
- Witamina D2 (ergokalcyferol), która naturalnie występuje w organizmach roślinnych i drożdżach,
- Witamina D3 (cholekalcyferol) naturalnie występująca w organizmach zwierzęcych, takich jak tłuste ryby (łosoś, makrela, miecznik, pstrąg, tuńczyk, sardynki).
Witamina D nie jest biologicznie czynna. Po spożyciu może być przechowywana w organizmie przez długi czas. Jej aktywna forma powstaje dopiero w wyniku działania promieniowania UVB, dlatego nazywana jest witaminą słońca.
Uaktywnianie witaminy D w organizmie
Prostym i naturalnym sposobem na uaktywnienie witaminy D w organizmie jest przebywanie na zewnątrz w słoneczny dzień, co w naszym rejonie geograficznym jest w miarę proste w okresie wiosny oraz lata.
Staje się to o wiele trudniejsze w okresie jesienno-zimowym, kiedy to niedostateczną ekspozycję na światło słoneczne należy wspomóc stosując naświetlania lampą emitującą promieniowanie UVB, czyli tzw. terapię światłem słonecznym.